Ιστορίες γι αγρίους…..!!!

Άρθρο: Γιάννης Αλεξανδράκης
Λοιπόν το 1991 αν θυμάμαι σωστά ή και να μην θυμάμαι κάπου εκεί είχα μια καταπληκτική ιδέα . Όντας αγωνιζόμενος στο πρωτάθλημα εντούρο, δεν μπορώ να πω ότι είχα ή ότι έχω σήμερα κάποια ιδιαίτερη σχέση με όποια μοτοσυκλέτα έχει παραπάνω από έναν κύλινδρο . Όμως ο φίλος μου ο Γιάννης είχε πάρει ένα κοκκινόμαυρο GSXR και με κορόιδευε οπότε το σωστό θα ήταν να τελειώσω την έπαρση του .
Οι αγγελίες τότε ήταν στα περιοδικά μοτοσυκλέτας όπου στην καλύτερη κυκλοφορούσαν κάθε έναν μήνα, βλέπω λοιπόν …Πωλείτε RD500, σασμάν εξατμίσεις καρπυλατέρ από ΤΖ , σταμπιλιζατέρ κι άλλα καλούδια, παίρνω λοιπόν το άνθρωπο να μην το κουράζω τα συζητάμε τα βρίσκουμε και μου βάζει το μηχανάκι στο καράβι με δική μου χρέωση φυσικά να το δω κι αν το θέλω να το κρατήσω και να του δώσω τα μπικικίνια . Μου λέει, μανιβέλα δεν έχει ( ΤΖ βλέπεις ο κορμός ) το κουστούμι όλο πολυεστέρας … οκ , δεν τρέχει μία , εγώ ένα GSXR θέλω να σχίσω .

Πάω λοιπόν πουρνός καμαρωτός και μες στην καύλα πρωί πρωί στην Σούδα, τσιμπάω κλειδάκι ( κλειδί είχε ) ανεβαίνω πάνω ντεκ και το βλέπω …. Οπτασία λέμε! Βαμμένο marlboro YAMAHA όλο σλικ λάστιχα πάνω … μόνο Eddie Lawson που δεν έγραφε στην τζαμαρία . Καβαλάω σπρώχνω στην ράμπα αρπά το εργαλείο και να νοιώθω τον κοκοβιό , ένεκα των πάνω δύο εξατμίσεων να μου κουδουνίζει τα κολομέρια . Φανταστείτε τώρα χαμόγελο … ούτε vincent να καβαλούσα . Τ αφήνω να μετρά πιστονιές παίζω και δυό τρεις ξερές και φεύγοντας απ την πλατεία του λιμανιού που είναι φίσκα στην καφετέρια , έχω μόνο μέλημα μην μου βγάλει η ψωλή μου το μάτι . Βάζω βενζίνη … δεν θυμάμαι πόσο είχα πάρει την μηχανή αλλά θυμάμαι αξέχαστα του βαλα 3-4 χιλιάρικα ( βενζίνη τότε γύρω στα 200-300 το λίτρο ) . Κόβω αριστερά για εθνική και βάζω ρότα για Χανιά. Παίρνω στάση κάνω χωσέ στην τζαμαρία κλείνω μέσα αγκώνες πόδια και πάρε να χεις …αποτέλεσμα ? ανέβαζε ανέβαζε και τελική 200 χιλιόμετρα !!!??? τι λες τώρα;; που θα πάω ξεβράκωτος στ αγγούρια … δηλαδή πραγματικά 200χλμ ??? Δεν προλαβαίνει να τελειώσει η διαδρομή ( είναι περίπου μια ευθεία 10 χιλιομέτρων ) και μένω από βενζίνα ! Λέμε , τάχασα , δεν το πίστευα … κουνούσα το τεπόζιτο που το είχα τιγκάρει και δεν άκουγα τίποτα . Αδερφέ που μπλέξαμε;; και τι να κάνω;; Μιλάμε για εποχή που για να κυκλοφορήσουμε γυναίκα είμασταν δυό ώρες στο σταθερό μπας και πάρει καμιά γκόμενα , που κινητό ? Παίρνω λοιπόν τα ποδαράκια μου πάω στο βενζινάδικο δείχνει οίκτο ο βενζινάς , βάζει νέκταρ σ ένα μπιτονάκι παραφλού και παίρνω πάλι τον αματιό μου . Βάζω βενζίνη πάω στο βενζινάδικο του βάζω άλλα τρία χιλιάρικα . Φτάνω σπίτι …. έχω πέσει σε κατάθλιψη ! Το πάω απο δω , το πάω από κει , είναι και καλοκαίρι … λέω κάτσε να πάει 11 να πέσει σκιά στην πλατεία , να βγάλω το ματρακά έξω να δω τι παίζει . Πράγματι παίρνω το κασελάκι με τα εργαλειάκια μου , βγάζω το RD έξω κι αρχίζω να λύνω ….Βγάζω τεπόζιτο , ψάχνω για τρύπα … ε ναι ! , τόση βενζίνη … τίποτα …V4 το μηχανάκι , είχε καρμπυλατεράκια δεξιά αριστερά . Βγάζω δεξί φέρινγκ , όλα καλά , τα φίλτρα βιδωμένα στο φέρινγκ και τα καρμπυλατερ με την σειρά τους , κολαρισμένα στα φίλτρα …. όλα καλά λέω …. Ρίχνω ματιά αριστερά και όλα καλά , αρχίζω να ξεβιδώνω αριστερό φέρινγκ και προτού τελειώσω πέφτει κάτω , μαζί με τα φίλτρα και τα καρμπυλατερ πάνω ….. αδερφέ το βρήκα λέω … είμαι μαστοράντζα , καταπληκτικός , θα τους σκίσω όλους γιατί είμαι και πιλοτάρα καθώς κι άλλα απ τα ωραία της νιότης . Βάζω το μηχανάκι στην γωνία , πετάω από πίσω και κουστούμι , εργαλεία , λέω του γείτονα να προσέχει μην πάρει κανείς τίποτα , καβαλάω την husqvarna , πάω παίρνω καινούρια κολάρα , βίδες κι ότι φαντάστηκα χρήσιμο . Γυρνάω , δένω και ανεβαίνω ανηφόρα στο πλάι της πλατείας , κατηφορίζω παίρνει μπροστά … απα μια καύλα … άλλο μηχανάκι , άλλος θόρυβος , προσπαθώ πάλι , να μην μου βγάλω κανα μάτι … πάω , φοράω τα πρέποντα …. παντελονάκι κοντό adidas , μπλούζα benetton με κομμένα μανίκια και παπούτσι ορειβατικό από κάτω μια και το σπρώξιμο δεν σήκωνε τσόκαρα .

Κατηφορίζω βγαίνω απ την πλατεία και ανεβαίνω χαλαρά το πρώτο στενό … καμιά πενηνταριά μέτρα και σε βγάζει στον καράκεντρο της πόλης δρόμο … ίσα ίσα ο χρόνος για να σκεφτώ , πως θα φύγω στον κεντρικό και πως θα εντυπωσιάσω τα πλήθη … Στροφή λοιπόν και στο δεξί χέρι όλα … αλλά λέμε όλα … το μηχανάκι αρχίζει και φορτώνει χωρίς κοιλιά και κάποια στιγμή φεύγει σφεντόνα … αρχίζει , απρόσμενα ο εμπρός τροχός ν ανεβαίνει σταδιακά στον αέρα , εγώ να κολλάω πίσω απ την ροπή και ψάχνω , που στο διάολο πήγε το φρένο ….. Να πηγαίνω καπάκι με όλα , να βλέπω αυτοκίνητα ανθρώπους και να κάνω κάτι ζιγκ ζάκ της απόλυτης απελπισίας, το μηχανάκι να πηγαίνει στο καπάκι και να με κρατάει πάνω , ο κώλος, που έβρισκε κάτω … εγώ να κάνω μονόζυγο και να έχω αρχίσει , να παίζω κλωτσιές , μπας και πετύχω που είναι το φρένο …. και να λέω , δεν θα σκάσει η καταραμένη , μια πρώτη είναι , πόσο να πάει;; ….. αλλά που η σκροφα σε τέτοιο ζόρι που να περάσει ο χρόνο; που να σπάσει η πρώτη; Κάποια στιγμή … η κλωτσιά το βρήκε το φρένο , το μηχανάκι έπεσε και εγώ κόντεψα να σπάσω την μύτη μου στο τεπόζιτο, τι να λέμε . Με ύφος 10 καρδαναλίων και ελαφρά κατουρημένος , κόβω δεξιά και βγαίνω εκτός κοινής θέας …. πάω σπίτι , κατεβαίνω , βλέπω το μηχανάκι ξανάπαιρνω χρώμα … τι να κάνω κι εγώ , τουμπεκιστάν . Οκ , όλα καλά πήγαν και το GSXR πήρα και δυό φράγκα έβγαλα και λέω και σήμερα πως είχα RD500 και μάλιστα τούμπανο . Η πλάκα όμως δεν είναι εκεί … πιάστε τώρα συνέχεια . Δεν έχουν περάσει δυό μέρες και πίνω καφέ , είναι μπροστά μια παρέα πιτσιρικάδες , εκεί 14- 15 χρόνων , εγώ άλλωστε ήμουν λίγο πάνω απ τα είκοσι . Αρχίζουν συζήτηση για το πόσο φοβερός πιλότος είμαι και πως κανείς στα Χανιά , πόσο μάλλον οι μπάτσοι , δεν μπορούν να με πιάσουν … πω ρε φίλε , είναι επίπεδο GP500 να λέει ο ένας , μπα είναι ποιο καλός στα χώματα , να λέει ο άλλος . Είμαι μ έναν φίλο που καθόμασταν στο ίδιο θρανίο γυμνάσιο λύκειο και που μέχρι σήμερα υπηρετεί στην ομάδα Ζ ….ρίχνει τότε ο ένας …. να δεις τι έκανε προχθές !!!! έχει φέρει μια αγωνιστική και την πήγαινε σούζα ξαπλωμένος όλη την Σκαλίδη …. μιλάμε δεν έχω ξαναδεί τέτοιο πράμα , έκανε δεξιά αριστερά λούπες ανάμεσα στ αυτοκίνητα και η αγωνιστικιά ήταν τόσο σούζα που κάποιες φορές ακουμπούσε κάτω ! Ο φίλος , που του χω διηγηθεί αυθημερόν το στόρυ , μιλάμε να έχει χεστεί πάνω του στα γέλια … μιλάμε να κοντεύει η μαϊμού , να πέσει κάτω απ τα γέλια κι εγώ να κοιτώ και να λέω πάει ξεφτυλιστήκαμε . Συνέρχεται σε κάποια στιγμή και λέει στους πιτσιρικάδες …και ποιος τα κανε όλα αυτά ? ο Αλεξαντρόγιαννης του απαντούν …. κι εσείς τον ξέρετε ? και βέβαια , ποιος δεν ξέρει τον Αλεξαντρόγιαννη στα Χανιά ? … εγώ δίπλα …δηλαδή άμα τον δείτε , θα τον γνωρίσετε ? … φυσικά ! απαντούν , τρομάρα τους κι αυτά …. τι να πω ?
Τελικά είναι πολλοί οι τρόποι να δεις κάτι , το θέμα είναι ποια ανάγνωση λέει την αλήθεια .
Ιωάννης Αλεξανδράκης