Αποπλύματα και αστικοί μύθοι.

Άρθρο: Ιωάννης Αλεξανδράκης
Ο Κώστας είναι γύρω στα 55 ,αν δεν είχαν κάνει έντονη την παρουσία τους τα γκρίζα στην κεφαλή του θα έλεγες πως είναι κάποιο ζωντανό Ιουρασικό απολίθωμα .
Προσπαθώντας να σκεφθώ άλλον έναν που να κυκλοφορεί με devil εξάτμιση, αρχίζω και έχω την εντύπωση ότι ναι , τελικά είναι απολίθωμα ! Κάτω απ το μηχανάκι δείχνει το ίδιο τελειωμένος μ εμένα αλλά πάνω σ αυτό … κάτι αλλάζει , η κατάσταση παίρνει την χροιά του αστικού θρύλου …. ξέρετε ο τύπος που δεν έχει χάσει κόντρα, που μετά από 3 χιλιόμετρα σούζα στραβοπόδι πάνω στο ΚΖ το έριχνε για να κυκλοφορήσουν τα λάδια … ο τύπος που είχε πάντα μαζί του δεύτερα κλειδιά οπότε μόλις του πήραν οι μπάτσοι τα κλειδιά απ το διακόπτη έβγαλε τα δεύτερα έβαλε μια πρώτη και την έκανε μετρώντας δεξιά αριστερά , πεζοδρόμια και με το τιμόνι στης κόντρες !
Στην πραγματικότητα αν και κάποτε ήταν μεγάλος πιλότος και δεν χωράει καμιά αμφιβολία ότι είναι άνθρωπος με σάρκα και οστά . Ξερακιανός με μπούκλα και χαίτη, τζην ζωσμένο ψηλά, με την μπλούζα από μέσα φαντάζει σαν σούπερ ήρωας πάνω στο απίστευτα φτιαγμένο γυαλισμένο μπαρουτοκαπνισμένο αλλά γέρικο Κάπα Ζήτα του .
Ο τύπος έχει ένα δικό του κόσμο στον οποίο ζει μια δική του πραγματικότητα κι ένα δικό του ταξίδι που όμως δεν το λες πλανεμένο . Όταν λέει μηχανάκι εννοείτε πως μιλάμε για kawasaki κι όταν λέει για 900 εννοείτε πως μιλάμε για ΚΖ και μάλιστα το δικό του το οποίο μάλιστα δεν γεννήθηκε και εννιακόσια .
Αράζει σ ένα απ αυτά τα περίεργα καφενεία που το πρωί σερβίρει καφέ κάποια μεγάβυζη Ουκρανή και το βράδυ η επιχείρηση θα έλεγα πως αλλάζει πρόσωπο . Εκεί λοιπόν με την φράπα στο χέρι, τραπεζάκι πεζοδρόμιο και στο μέτρο, πάντα πεζοδρόμιο το ΚΖ.

Που και που σταματώ και λέω το γειά μου, ειδικά άμα είμαι με το ninja , τρουλαυτίζει από μακρυά και όταν φθάνω τον βλέπω πως περιμένει έτσι να πούμε δυο κουβέντες να την κάνω . Έλα ρε Κωστή , τι κάνεις εδώ ?
-να ρε φίλε περιμένω να περάσει κάνα απόπλυμα για μας
-γιατί απόπλυμα ρε Κώστα
-έλα ρε φίλε , εδώ τελευταίοι είμαστε , να τον βουτήξουμε κι ότι να ναι, ότι φάμε, ότι πιούμε κι ότι αρπάξει ο κ@λος μας ?
-τι λες ρε φίλε , τι είμαστε τίποτα αδερφές ? ότι φάμε , ότι πιούμε κι ότι ψεκάσει η π@ύτσα μας. Μετά , μουλωχτά μουλωχτά έρχεται κοντά αφήνει τα πράγματα να ηρεμήσουν και μου χτυπά προς τα κάτω τον δεξί μου πήχη … πάντα την περιμένω πάντα τον αφήνω … το χέρι κατεβαίνει κι όπως φυσικά , είναι η γκαζιέρα στην παλάμη αντιλαλούν τα μικούνια … στην συνέχεια , θα πέσει η ατάκα
-παίξτου ρε καριόλη !!! ε … τότε είναι ώρα να ξορκίσω κι εγώ του μύθους μου …. μετράω δυό τρία πεζοδρόμια το ισιώνω και φεύγω . Ξέρετε συχνά διηγούμαι μια ιστορία απ τα παλιά , που θέλει το Κωστή να φεύγει φανάρι να μετράει πεζοδρόμια να σηκώνει ρόδα, να πέφτει να σηκώνει το μηχανάκι , να μετράει πεζοδρόμια και να χάνετε στην μία πραγματικά δεν θυμάμαι να την έχω δει πραγματικά την σκηνή και αλήθεια , κόβω το κεφάλι μου πως πράγματι την έχω δει …. αστικοί μύθοι , ήρωες με κολάν κι άλλες ιστορίες…αλήθεια και παραμύθι μπερδεύτηκαν στο πέρας του χρόνου … . Μια μέρα μου λέει …έλα ρε μλκα να σου δώκω ένα 900 …μα έχω ρε Κώστα … όχι τέτοιο αληθινό …. που θα το βρεις ? …μη σε νοιάζει , έχω στοκ! …Τι να λέμε … πρόσφατα έβαλε πρώτη φορά στην ζωή του κράνος … όπου μπάτσος , πρώτα έδειχνε με το δείκτη το κράνος στο κεφάλι του και μετά σήκωνε το μεσαίο δάκτυλο …σα παιδί έκανε ο μπαγάσας …. Ινδιάνος… πόσοι να υπάρχουν ακόμα ? να είναι 20-30 ? δύσκολο απ αυτούς τα δύο τρίτα θα κυκλοφορούν σήμερα με Vstrom …. πόσοι να χουν μείνει ακόμα καβάλα στα «μασήνια «? Βλέπω καμιά φορά τον Κώστα εν κινήσει, καραμέσα στην μοτοσυκλέτα, λέμε εντελώς φέτα το σερβιετάκι ανοικτά τα χέρια στην πεταλούδα γόνατα κλειστά πάνω στο τεπόζιτο αστράγαλοι γυρισμένοι προς τα μέσα άκρη στα πατητήρια και το κεφάλι προς τα πάνω …. είναι μια εικόνα κίνησης μια αίσθηση που ενώ μια μοτοσυκλέτα δεν κινείται ουσιαστικά μοιάζει σαν να ντριφτάρει στο isle of man … είναι τα χρόνια που άνθρωπος και σίδερα μαζί έχουν πάρει την πορεία της ταχύτητας σκάβουν μέσα στο χρόνο και κολάζουν τα φεγγάρια μας . Γυρνάω το χρόνο σε μια εποχή που ερώτηση της παρέας ,ήταν Kerker ή laser μια εποχή που η κατοχή και μόνο μιας devil ήταν ταυτοποίηση … θα μπορούσα να ήμουν κι εγώ ο Γιάννης,ποιος Γιάννης;; έλα ρε το παιδί με την devil και για να μην αφήνω απορίες αφού δεν υπάρχει devil Laser δαγκωτό . Ταξίδι στο χρόνο ο φίλος μας ο Κώστας αρκεί βέβαια να θέλει κάποιος να ταξιδέψει . Ξέρεις ποιο είναι το αστείο ? οι ποιο πολλοί σήμερα που κατέχουν μοτοσυκλέτες μεγάλου κυβισμού είναι στην ηλικία μου «μεγάλοι», κάποιοι βέβαια είχαν μηχανάκια από πάντα κάποιοι άλλοι όμως, όχι, μπήκαν σε κρίση μέσης ηλικίας και θυμήθηκαν κάτι τύπους σαν τον Κωστή και είπαν,ας πάρω ένα μηχανάκι και μόλις πήραν το μηχανάκι έγιναν μοτοσυκλετιστές, διότι οι μηχανόβιοι ήταν αλήτες κακοποιά στοιχεία και οι ινδιάνοι νονοί της νύχτας . Τι να κάνεις, σημάδια των καιρών μπορεί να έχουν και δίκιο εγώ πάντως θα συνεχίσω να περνάω απ το καφενείο διότι διασκεδάζω πολύ την ολιγόλεπτη παρέα μας και θα συνεχίσω να θεωρώ φοβερό μηχανόβιο και άλλον έναν τύπο που συναντώ κάθε μέρα έξω απ την πόλη βρέξει χιονίσει καμιά 80αριά χρονών με μια πενηντάρα βέσπα του 1821 πνιγμένη στο αστάρι και την οποία πηγαίνει τάπα . Τώρα όσο αφορά την κρίση μέσης ηλικίας οκ, ας ενηλικιωθώ πρώτα και μετά βλέπουμε κι αν κρίνω απ τον Κώστα θα περιμένω πολύ για αυτήν την μέρα .