Η κόντρα…!!!

Άρθρο: Ιωάννης Αλεξανδράκης
Η πραγματικότητα πέρα των αστικών μύθων είναι πως η Ελλάδα είχε μια σοβαρή προπολεμική ιστορία όσο αφορά την μοτοσυκλέτα . Μετά τον πόλεμο όμως τα πράγματα ήταν αντιστρόφως ανάλογα … φουρκόνια , μεταποιημένα , πολεμικές αποζημιώσεις και συμμαχικές μοτοσυκλέτες κατασκευασμένες για να λειτουργήσουν μόλις μερικούς μήνες , καλούνταν ν αναλάβουν όχι μόνο την μοτοσυκλετιστική πραγματικότητα της χώρας αλλά και την αναδόμηση της .
Στο αγωνιστικό κομμάτι γυρίσαμε σε «περισσεύματα » ότι περίσσευε στο «ανατολικό μπλοκ» και κάτι μεταποιημένα βίκτορι που έπρεπε να είχαν σταματήσει να λειτουργούν πριν απο δεκαετίες . Κατα τα τέλη της δεκαετίας του 70 αλλά και της αρχές του 80 , ζηλευτές εποχές γι αυτούς που δεν της ζήσανε εμφανίστηκαν μερικά νεώτερα μηχανάκια τα οποία είχαν αποκτηθεί με την γνωστή τότε μέθοδο , δηλαδή …. αγόραζε κάποιος εύπορος άνθρωπος ή κάποιος ναυτικός ένα ..ας πούμε GPZ1100 , του το έκλεβαν και το κάθιζαν πάνω στο σκελετό ενός ΚΖ650 ή ποιο απλά , του χτυπούσαν τα νούμερα του ΚΖ… ωραία ξε ωραία , έτσι ήταν τα πράγματα τότε και ο Δαλιανίδης τα έχει διηγηθεί ωραία αλλά με τόσο χιούμορ , που τα κάνει σήμερα να μοιάζουν ψεύτικα . Στο δεύτερο μισό της δεκαετίας του 80 όμως , υπήρχε μια πραγματική ανάταση …. αγοράστηκαν μερικά RD ,μετά κάποια FZR ,κανα GSXR , έγινε ένα κάποιο παιχνίδι στους δρόμους , έσκασαν πέντε σοβαρά φράγκα στο χέρι ενός καλού πιλότου , έγινε και τζέρτζελο στο Τυμπάκι …. λίγο ο Σκούρτας , λίγο ο Παπανδρέου που έκανε δυό αγώνες στο Παγκόσμιο , λίγο ο Εμανουηλίδης που πήγαινε το TZR φέτα , όλα κι όλα μαζί έκαναν μια σκηνή .

Το θέμα όμως ήταν , τι θα γίνει με την νεολαία με τα κατώτερα οικονομικά στρώματα , τα οποία για χρόνια είχαν κλειδωθεί σε απο τρίτο χέρι , δίχρονα , τετράχρονα , ψευτοεντουράκια ή είχαν πέσει στην πλάνη της ανατολικογερμανικής μυζήθρας και είχαν γίνει φίλοι με τον σιδερά γειτονιάς ένεκα των επισκέψεων τους προς συγκόλληση βάσης κινητήρα ή πλαισίου . Η οριστική λύση γι αυτούς , ήρθε , ανάμεσα στης δύο δεκαετίες και την έλεγαν , μεταχειρισμένα απ την Ιαπωνία ! Αυτό πάλι το πακέτο , ήρθε σε τρεις θα έλεγα, δόσεις …. στην πρώτη , ήρθαν , μηχανάκια πέντε ετών και πάνω στα 250 με 400 ή και 550 καμιά φορά κυβικά , τα οποία έμοιαζαν με τα μεγαλύτερα αδέρφια τους …. κάτι NS κάποια RGΓ , τα aero , κάτι παλιά VFR κάτι FZ τέτοια … στη δεύτερη δόση , ήρθαν τα καλά , αυτά που έπαιξαν μπάλα , μηχανάκια σχεδόν καινούρια , όπως τα NSR , τα KR ,RGV, RC , μονόμπρατσα , gull arm , U , πολλά και ωραία , ενώ στην τρίτη δόση ….είχαν πάρει χαμπάρι όλοι την μασαμπούκα και ήρθαν στόλοι απ ότι παπάκι 100άρι ή πενηντάρι μπορείτε να φανταστείτε , μικρά εντουράκια και για τους μερακλήδες κατόπιν παραγγελίας κάποιο δίχρονο δυόμισι, ένα CRE ή ένα TTR250 .

Ο Μάικ λοιπόν , είχε πάρει και με φρέσκο μοντέλο το FZ750 , ένα FZ400 , το μηχανάκι λέμε , ήταν μινιατούρα του μεγάλου αδερφού και οδηγώντας το ένιωθες πως αυτός ο κόσμος σου ανήκει . Στην πραγματικότητα , είχε έρθει στοιβαγμένο σ ένα απ τα πρώτα εξ Ιαπωνίας κοντέινερ και δεν υπήρχε ούτε ένα κομμάτι του να μην έχει άμεση ανάγκη απο βάψιμο και όχι μόνο . Προτιμήθηκαν τα δικά του χρώματα και το μηχανάκι , όντας ασημί – βυσσινί , με μισό φέρινγκ και διπλά τύπου Boldor φανάρια εμπρός , ήταν όμορφο και τσαμπουκαλεμένο . Ο Μάικ , αν και μικρός , φαντάρος γαρ , δούλευε σε μια καλή δουλίτσα που χε ο πατέρας του και είχε αλλάξει δύο μηχανάκια , ένα CD για πρώτο κι ένα RD125 μετά . Σήμερα κυκλοφορεί με αυτοκίνητο καράβι και για μηχανή μια γερμανική μαούνα , προασπίζοντας την εξαιρετική ποιότητα της αλλά τότε , ήταν άφοβος , γρήγορος και αγαπούσε της σπορ μοτοσυκλέτες . Απ τη άλλη , ο Άκης , αν ζούσε σήμερα και πάλι Honda θα είχε …. πιστεύω ότι με βάση την ταχύτητα γήρανσης του , τώρα στα πενήντα παρά κάτι , θα είχε ένα VTR1000 . Τότε καβαλούσε , τι άλλο ? NS250 … To NS δεν θα το έλεγες και σούπερ δίχρονο αλλά πιστεύω πως το FZ το είχε για την πλάκα του μια και του ρίχναμε λεφτά και σε ποιο καινούρια 400άρια ,απ τα οποία και ποτέ δεν χάσαμε . Ωραίο δεν ήταν … άσπρο με κάτι περίεργες ρίγες , κάτι ζάντες που όταν το έπλενες βλαστημούσες , ενώ τα όργανα , είχαν κάτι ρίγες μέσα που δεν σε κάναν να πηδάς απ την χαρά σου , Απ την άλλη , ήταν το μηχανάκι του Spencer , Honda που τότε είχε ποιο πολλούς οπαδούς απο σήμερα και γιατί όχι , οι πάνω κάτω εξατμίσεις , έδειχναν πολύ άγριες . Φυσικά και οι δύο προσπαθούσαν να μαζέψουν τα μηχανάκια ένεκα του ότι μόνο ο Θεός ξέρει πόσα χιλιόμετρα είχαν κάνει πριν μας τα στείλουν οι ιάπωνες αλλά και όλοι οι υπόλοιποι παρέα δεν πηγαίνανε πίσω . Ο Μανώλης είχε ένα Morini 3 1/2 που σπάνια λειτουργούσε κι αυτό για καμιά δυο ώρες , ο άλλος Μανώλης κι ο Γιώργος , δυό μυζίθρες που ήταν στον ίδιο δρόμο με το Morini πολλοί είχαν cdπαπιά ενώ τέλος ο Γιάννης είχε ένα δυόμιση εντουράκι και το όνειρο της ζωής του , ήταν απο H7 έως 510 . Άρα όλο το ενδιαφέρον της παρέας ήταν στα δύο εξ ιαπωνίας μικρά . Στην παρέα τα είχαν βρει , είχαν φτάσει σε απλά συμπεράσματα τα οποία δεν χωρούσαν καμίας αμφισβήτησης … ο καλύτερος οδηγός είναι ο Spencer και μόλις του περάσει η τενοντίτιδα θα τους σκίσει όλους και το καλύτερο μηχανάκι της παρέας άρα και η αιχμή προς τα έξω το NS …ενώ στης κόντρες , ότι βάζεις πάει . Ψιλοχειμώνιαζε … ας πούμε , έχει μπει καλά ο Οκτώβρης και τα βράδια βάζει μια ελαφριά ψύχρα … ένα μπλουζάκι με μανίκι το θέλει βρε αδερφέ . Έχει πάει 2-3 το πρωί και έχει φάει φλας ο Μάικ πως το FZ σήμερα πάει καλά και την λέει στον Άκη …. άσε ρε Μάικ του λέει ο άλλος σε καθεστώς πλήρους ειρωνείας και αρχίζουν οι ατάκες ,,, άσε ρε μλκα κι εσύ και το χρέπι σου …δεν έβαζες ρόδες σε κανα ντενεκέ καλύτερα … να σου δώσω λίγο νέφτι να το βάλεις στον κ..λο σου μπας και παρασύρεις και το μηχανάκι σου και άλλα τέτοια ωραία . Έτσι , ο εμφύλιος στήθηκε ,χωρίς φυσικά μπικικίνια μια και στο ενδοοικογενειακό δεν λέει … Βγήκαν σ ένα παράδρομο μια χαρά …. με εκκίνηση στον κεντρικό , είχαν μισό χιλιόμετρο και κάτι με κατάληξη θάλασσα … δηλαδή , θα κούμπωνε και μια τετάρτη και μετά φρένα . Έστησαν τα μηχανάκια , κάθισε όλοι οι παρέα πίσω και έδωσε ο Άκης το πλεονέκτημα του » 1 2 3 φύγαμε » στον Μάικ . Το FZ ούτε που αντιστάθηκε , τίποτα ….πέντε κολώνες ξαπλωμένες έφαγε κι αυτές χωρίς σόδα αλλά …. που ο Μαίκ , επικαλείται αβάτζιο για να παίξει ξανα η κόντρα … λέει λοιπόν μια μπούρδα τύπου , δεν κούμπωσε η δευτέρα και …. λέει ο Άκης , πάμε ρε Μάικ μια ψήλη και προς τα πάνω γιατι θα μου τα πρήξεις . Πλεονέκτημα ξανά ο Μάικ …1 2 3 φύγαμε ….ξανά μπροστά το NS , κάποια στιγμή όμως το NS κόβει διότι τελειώνει ο δρόμος …. ο Μάικ όμως , νομίζει πως μαζεύει το NS και συνεχίζει …. είπαμε , η κόντρα πάει ανάποδα , απο την θάλασσα προς τον κεντρικό … στο τέλος δηλαδή, δεν έχει άμμο , έχει αυτοκίνητα που περνούν όσο λίγα κι αν είναι αυτήν την ώρα . Η παρέα απο πίσω στριγγλίζει , ενώ το NS παίζει φώτα , κόρνες αλλά που…. όταν τελικά κατάλαβε ο Μάικ τι έκανε ήταν αργά και δεν φτάνει αυτό , βλέπει και φώτα να φτάνουν . Φρενάρει , ότι φρενάρει και ένα κλικ πριν την διασταύρωση αφήνει το μηχανάκι … την ίδια στιγμή περνάει ένα 2cv το οποίο τρώει το άνανδρο και όρθιο FZ στο εμπρός φτερό ! Το μηχανάκι πετάγεται στον αέρα κι αρχίζει να παίρνει στροφές …. υπερπαραγωγή ! τι Barbarella …όποιος δεν έχει δει , προβολείς Boldor να κάνουν στροφές στον αέρα στο απόλυτο σκοτάδι , δεν έχει δει το απόλυτο εφέ . Σταματά ο άνθρωπος , ήταν ένας 40άρης κουλτουριάρης , βγαίνει έξω , βλέπει την μηχανή στην άλλη πλευρά του δρόμου , ψάχνει τον αναβάτη … τίποτα , φωνάζει , ψάχνει μέσα στον πανικό του, τίποτα . Η παρέα αραγμένη απέναντι του , τους λέει …παιδιά κάποιον χτύπησα να τον βρούμε …. τι ν απαντήσουν οι άλλοι ? ναι το ξέρουμε , εδώ στης θημωνιές είναι κρυμμένος … υπάρχει μια γενική αμηχανία αλλά … κάτι πρέπει να γίνει διότι θα σπάσει η καρδιά τ ανθρώπου . Ο Άκης το πήρε απάνω του …. πήγε στο άνθρωπο που στα καλά καθούμενα κι ανευ λόγου κόντεψε να γίνει φονιάς και μάλιστα μέχρι εκείνη την στιγμή αυτό πίστευε κιόλας και του λέει . Μην ανησυχείτε κύριε , μια χαρά είναι , κρύβετε , ορίστε το τηλέφωνο μου , πάρτε με τηλέφωνο αύριο και θα σας φτιάξουμε το αμάξι … ποιο αμάξι ? δεν μ ενδιαφέρει τ αμάξι , το παιδί να είναι καλά …. λίγο έτσι , λίγο αλλιώς , ο Άκης τον ηρέμησε , έφυγε κι όλα καλά . Βγήκε κι ο Μάικ απ την κρυψώνα … τι να πει και τι να εξηγήσει … Το μηχανάκι έκανε καιρό να βγει ξανά κι όταν βγήκε πουλήθηκε , αγοράστηκε RR (αυτό κάρφωσε σε τοίχο) αλλά τον Μάικ δεν τον πήρε ποτέ ξανά σοβαρά κανείς . Ο οδηγός του αυτοκινήτου δεν πήρε ποτέ τηλέφωνο αλλά η επαρχία είναι μικρή , ο Άκης έμαθε ποιος είναι και πήγε να τον βρει ώστε να φτιάξει την ζημιά του και να ζητήσει συγνώμη για το συμβάν σε ποιο νορμάλ συνθήκες . Αυτός με την σειρά του , δεν θέλησε τίποτα , λέγοντας πως η αλλαγή ενός φτερού δεν κοστίζει σχεδόν τίποτα, ταυτόχρονα , παρακάλεσε τον Άκη , να προσέχουν γιατί όπως είπε , είναι αμαρτία .