Παλιά, ( μέρος Δεύτερο ….Ο Μπάμιας)

Άρθρο: Ιωάννης Αλεξανδράκης
Είχαν κάνει πράγματι μια μεγάλη κλοπή και είχαν ότι ακριβώς ήθελαν , οι απώλειες ήταν λίγες μια και λίγο αίμα και πέντε έξι ράμματα που θα έκανε ο φύλακας όταν θα ξυπνούσε δεν τα λες και κάτι φοβερό όμως…. η λεία είχε ένα πρόβλημα μεγέθους και υπήρχε μια σίγουρη δυσκολία στην μεταφορά της . Ο σάκος με τα εκρηκτικά δεν θα ήταν μεγάλο πρόβλημα , όμως το θησαυροφυλάκιο με τους πυροκροτητές έμοιαζε λιγάκι βαρύ για ένα ΤΤ κι ένα XR !

Ο Μπάμπης η αλήθεια είναι πως σάστισε εμπρός στην παρέα και δεν ήξερε τι να πει αλλά την αμηχανία έκλεισε ο Κώστας , όταν φώναξε …τράβα ρε μλκα και βρες τίποτα βαριά σχοινιά . Το μάτι του Μπάμπη είχε πάρει κάτι σχοινιά σ ένα από τα φορτηγάκια της εταιρίας και δεν άργησε να τα φέρει αλλά …και πάλι , το πράγμα έμοιαζε κάπως δύσκολο . Ο Κώστας το πείρε γι’ άλλη μια φορά στην πλάτη του και είπε …. Το δένουμε σ ένα μηχανάκι και όλοι οι άλλοι μαζί με τον σάκο , πηδάμε στ’ άλλο και μόλις απομακρυνθούμε , βλέπουμε και κάνουμε . Το θησαυροφυλάκιο που δεν ζύγιζε φοβερά πολύ αλλά είχε πολύ μπατάλικο σουλούπι , μπήκε πάνω στο ΤΤ που θεωρήθηκε ασθενέστερο μια και το άλλο θα έφευγε τρικάβαλο . Το πακέτο δέθηκε πάνω όπως να ναι και πάνω σε κάποια καδρόνια που βρήκαν , προσπαθόντας να το βάλουν σε κάποια τάξη και να επιβιώσει μέχρι το τέλος του μονοπατιού . Στο τιμόνι κάθισε ο Γιώργος που μια και για προσωπική μηχανή είχε το συγγενές ΧΤ550 , θεωρήθηκε ο καταλληλότερος για να φέρει εις πέρας τον συγκεκριμένο άθλο . Τα φώτα και πάλι δεν θα μπορούσαν να τ ανάψουν μια και δεν ήξεραν ως που θα μπορούσαν να φανούν αλλά έπρεπε σε κάθε περίπτωση να είναι στο τέλος του μονοπατιού σύντομα για να φέρουν βοήθεια , πριν φτάσει η αυγή . Ο Κώστας ανάλαβε το XR με τους άλλους δύο πίσω και τον ναυτικό σάκο να κρέμεται ουσιαστικά πίσω απ’ το φτερό . Τα μηχανάκια πήραν μπροστά και τράβηξαν το μονοπάτι . Ο Γιώργος πήγαινε ανέλπιστα καλά το ΤΤ αλλά ο Κώστας δεν την πάλευε καθόλου με το τρικάβαλο XR που δεν θύμιζε καθόλου το εννιακόσια του . Είχαν τελειώσει σχεδόν την ανάβαση χωρίς καθόλου απώλειες αλλά διακόσια περίπου μέτρα πριν το τέλος , τα ξύλα στο ΤΤ δεν άντεξαν άλλο , το πακέτο έπεσε , παρέσυρε μαζί και τον Γιώργο και το ΤΤ . Ο Κώστας αν και έξω απ’ τα νερά του , κατάφερε να σταματήσει έγκαιρα το XR πριν γίνουν όλοι ένα ! ο Θόδωρας έτρεξε και έσπρωξε όλο το φορτίο πάνω απ’ το Γιώργο κι αυτός δεν είχε μάλλον τίποτα . Το πρόβλημα ήταν , πως όλη η πίσω πλευρά του ΤΤ , θύμιζε κουτάλι της σούπας και η γενική εικόνα της ψηλής ΥΑΜΑΗΑ ήταν αποκαρδιωτική . Έλα μην το σκέφτεστε φώναξε ο Θόδωρας κι έλυσαν το κιβώτιο πάνω απ’ το ΤΤ ….το φορτώνουμε στο XR και πάμε πάνω με τα πόδια , είμαστε κοντά , απάντησε ο Κώστας αλλά όλοι ήξεραν πως και το ΤΤ , αν και κλεμμένο , έπρεπε να φύγει από κει . Ο Μπάμπης κάθισε στο XR και έκατσαν το πακέτο πίσω , δεν το έδεσαν πουθενά μια και δεν είχαν πια μαδέρια να το κρατήσουν … έμειναν όλοι γύρω γύρω κι αποφάσισαν μ αυτόν τον τρόπο να το πάνε μέχρι την κορυφή του μονοπατιού . Τους πήρε τουλάχιστον ένα τέταρτο και κόντεψαν να χτυπήσουν πολλές φορές αλλά τελικά έφτασαν πάνω ! Ο Κώστας γύρισε και είπε στον ελαφρά χτυπημένο και αρκετά κουρασμένο Γιώργο να πάρει το XR και να πάει άνεμος στο σπίτι του Μπάμια και να τον φέρει με την Ford Κλούβα τους ως εκεί . Δεν υπήρξε κανένα κόλλημα , ο Γιώργος καβάλησε το XR και έφυγε οδηγώντας χωρίς αύριο και σε κατάσταση που ακόμα και σε αστυνομία πάνω να έπεφτε δεν θα υπήρχε καμιά λογική να τον κυνηγήσουν .

Ο Κώστας πίσω λέει … παιδιά , να βάλουμε κάπως απόμερα το πακέτο και μετά να πάμε να φέρουμε το ΤΤ . Έτσι και έγινε , το πακέτο απομακρύνθηκε απ’ την διασταύρωση δρόμου και μονοπατιού , σε μία ασφαλή γωνιά , ενώ ο Θόδωρας έμεινε σχετικά κοντά του και σε μία θέση που θα μπορούσε να παρακολουθεί τον δρόμο . Ο Μπάμπης με τον Κώστα κατέβηκαν πάλι κάτω το μονοπάτι μέχρι το ΤΤ που το είχαν αφήσει όρθιο , ακουμπισμένο σ ένα βράχο . Ρε Κώστα , γμησε το , αφού είναι κλεμμένο ! όχι ρε , τι λες τώρα , το μηχανάκι πρέπει να φύγει από εδώ ποτέ δεν ξέρεις . Το ξάπλωσαν κάτω και βάζοντας πέτρες για κόντρες άρχισαν να πηδούν πάνω στον σκελετό προσπαθώντας να τον φέρουν σε μια θέση που θα έμοιαζε λίγο φυσιολογική . Όταν αυτό κάπως ήρθε , οι πέτρες έπαψαν να είναι κόντρες και έγιναν σφυριά για να κάνουν την δουλειά καλύτερη . Κουτσά στραβά , το μηχανάκι μπήκε σε μία τάξη και μπορούσες με περίσσευμα ηρωισμού να το καβαλήσεις και να πας κάπου … αυτό πάντως δεν ήταν και κάτι φοβερό μια και από κότσια η παρέα , δεν είχε στέρηση .

Φτάνει στην πόρτα του σπιτιού του Μπάμια ο Γιώργος … το σπίτι ήταν κάνα χιλιόμετρο απ’ την αποθήκη σ ένα τριτοκοσμικό και όχι τόσο κατοικημένο προάστιο της πόλης , ήταν μια μονοκατοικία πάνω από ένα μαγαζί που κι αυτό αν και το νοίκιαζε άνηκε στον Μπάμια . Ανέβηκε τρέχοντας την σκάλα και σχεδόν έπεσε πάνω στην πόρτα χτυπώντας το κουδούνι ….δεν ήταν επίμονος , ήταν ήρεμος και έδωσε στον Μπάμια όλο το χρόνο να σηκωθεί να έρθει στην πόρτα . Τον άκουγε να σκουντουφλάει ως εκεί , βρίζοντας την τύχη του και όποιον χτυπούσε το κουδούνι … όταν άνοιξε την πόρτα κι είδε τον Γιώργο, τα μάτια του γούρλωσαν και είπε με απόγνωση και θυμό στο βλέμμα …τι κάνατε ρε μλακισμένα ? σε είδε κανείς ρε μλακιστίρι να έρχεσαι εδώ ? ήταν η δεύτερη κουβέντα του και τον τράβηξε μέσα στο σπίτι . Ο Γιώργος του εξήγησε την κατάσταση και το πόσο ανάγκη τον είχαν … αυτός με την σειρά του δεν έκανε και μεγάλες χαρές γι’ αυτό που θα έκανε αλλά ο Γιώργος κι οι άλλοι τρεις ήταν βασική πηγή εσόδων του και θα ήταν πολύ επισφαλής η θέση του αν τους έπιαναν οι μπάτσοι μια και είχαν πολλά και για την γούνα του . Μπήκε στην κλούβα και ξεκίνησε για το σημείο , ενώ ο Γιώργος ξέροντας πως πρέπει να εξαφανίσει και το μηχανάκι , ακολούθησε μ αυτό .

Όταν έφτασαν στο σημείο, ο Μπάμιας ήταν ο επαγγελματίας κακοποιός που δεν είχαν γνωρίσει ποτέ … ήταν σοβαρός , ξερός , αποφασιστικός και ήξερε ακριβώς τι ήθελε . Κατεβαίνει κάτω και λέει , φορτώνουμε το πακέτο , τα εκρηκτικά κι ο Κώστας με τον Θόδωρα μαζί μου , εσύ Μπάμπη κι ο Γιώργος στα μηχανάκια , πάτε Παλιόπολη , καθαρίζετε με τα μηχανάκια , καθαρίζουμε εμείς τα υπόλοιπα και σας μαζεύω από κει .

Τα μηχανάκια έφυγαν σφεντόνα , ήταν στον κακό βράχο της Παλιόπολης σε ένα τέταρτο . Η περιοχή ήταν ένα πλάτωμα καμιά τριανταριά μέτρα πάνω απ’ την θάλασσα ενώ το απόκρημνο του βράχου , συνέχιζε και μέσα στην θάλασσα για αρκετές δεκάδες μέτρα ακόμα . Πέρασαν πίσω απ’ της μπάρες του δρόμου και κάθισαν για λίγα λεπτά , ώστε να βεβαιωθούν πως αν και απόμακρη περιοχή, δεν έχει κάποιον παράξενο τύπο γύρω . Έπιασε ο Μπάμπης το XR και στάθηκε στα πέντε μέτρα απόσταση απ’ το βράχο που του έδιναν οι μπάρες του δρόμου , το βάλε μπροστά , κατέβηκε στο πλάι και του κάτσε την πρώτη . Άνοιξε λίγο το γκάζι και άρχισε ν αφήνει τον συμπλέκτη , ενώ έκανε γοργά βήματα εμπρός …. Λίγο πριν το τέλος του βράχου , άνοιξε το γκάζι κι άφησε την μοτοσυκλέτα να φύγει στην βαθιά θάλασσα . Αυτήν ήταν μια φάση που ποτέ δεν τους άρεσε διότι τα γουστάραν τα μηχανάκια αλλά ειδικά αυτά τα δύο , απ’ την μέρα που τα πήραν , είχαν αυτόν τον τελικό προορισμό . Στην συνέχεια , μ ακριβώς τον ίδιο τρόπο , ακολούθησε και το ΤΤ κι έτσι οι δυο τους , είχαν καθαρίσει εαυτούς και μηχανάκια , περιμένοντας απλά τους άλλους να έρθουν να τους πάρουν .

Ο Μπάμιας έφυγε αντίθετα απ’ της μηχανές και ανέβηκε προς το βουνό. Μετά από μισή ώρα , είχαν μπει κιόλα σ ένα μονοπάτι εκτός δρόμου που οδηγούσε στο πουθενά ! Σ αυτό το πουθενά , και πάνω από ένα ρέμα που δεν θα έλεγες πως είχε νερό με δύναμη , άλλωστε ήταν και πρόσφατο το καλοκαίρι , σταμάτησε . Πέταξε το πακέτο έξω και απομακρύνθηκε με το βαν και τα εκρηκτικά μέσα για καμιά εικοσαριά μέτρα , Κατέβηκε κάτω και είχε βάλει της μπουκάλες με τ οξυγόνο και την ασετιλίνη σαν τον βατραχάνθρωπο στην πλάτη και πήγε προς το πακέτο . Θεώρησε πως μπορούσε να τ ανοίξει μ ασφάλεια μια και ήξερε απ’ την εμπειρία του που είναι τα μάσκουλα και φυσικά δεν θεωρούσε πως η έκρηξη που ίσως να προκαλούσαν οι πυροκροτητές θα μπορούσε να του κάνει κάτι , αφού τα εκρηκτικά ήταν μακριά στο βαν . Πράγματι , δεν του πήρε πάνω από ένα πεντάλεπτο και …. Ναι ! ήταν οι πυροκροτητές μέσα . Δόξα το Θεό είπε ο Κώστας κι ο Μπάμιας γύρισε με μισό μάτι και τον είδε , λέγοντας … ήθελα να ξέρα τι θα κάνεις ρε μλακισμένο μ αυτά ! αλλά όπως και να χει , τα παίρνεις , παίρνεις και τ άλλα απ’ το βαν και τα κρύβεις , δεν κυκλοφορούμε άλλο μ αυτά . Το πε κι έριξε μια κλωτσιά στο ανοιγμένο πακέτο που το πήρε η κατηφόρα στο ρέμα . Μπήκαν όλοι στο βαν και μετά από κάνα χιλιόμετρο κι ενώ δεν έχουν βγει απ’ το μονοπάτι σταματάει και λέει , Κώστα , στα διακόσια μέτρα από δω , τ αμάξι δεν πάει , έχει μια γέφυρα παλιά , τράβα και κρύψε τα πράγματα σου εκεί κι όταν θες έλα πάρτα . Έτσι και έγινε , έχωσαν τον σάκο , που του είχαν βάλει και τους πυροκροτητές μέσα , στην βάση της γέφυρας . Η γέφυρα , ήταν μεγάλη τοξωτή και είχες την απορία , ποιος και γιατί την έφτιαξε εκεί αλλά ήταν απόμακρος τόπος και επίσης θα μπορούσαν εύκολα να βρουν ξανά το σημείο . Κάλυψαν τα πράγματα και με κάτι μεγάλες πέτρες , έβαλαν και πάνω βλάστηση , οπότε θεώρησαν πως όλα θα ήταν εντάξει και τα πράγματα απόλυτα ασφαλή .

Πεντέμισι , έξι παρά , ο Μπάμπης με τον Γιώργο είχαν πάει κάνα χιλιόμετρο μακριά απ’ τον βράχο στης Παλιόπολης , σ ένα μέρος που είχε δυο δέντρα και είχαν αράξει κιόλα , όταν το βαν σταμάτησε εμπρός τους . Ο Κώστας κι ο Θόδωρας άνοιξαν την πλαϊνή πόρτα και βγήκαν έξω , σταμάτησαν εμπρός απ’ το ανοιχτό παράθυρο του Μπάμια και του λέει ο Κώστας … ευχαριστώ αδερφέ , δεν ξέρω τι θα κάναμε χωρίς εσένα . Αυτός έκανε έναν μορφασμό που έδειξε παραπάνω τα άγρια χαρακτηριστικά του προσώπου του , σαν ν αποδέχεται το ευχαριστώ . Έβγαλε ένα πακέτο με καμιά διακοσαριά χιλιάρικα που είχε βρει μέσα στο πακέτο μαζί με τους πυροκροτητές , μέτρησε είκοσι και τα βαλε στο χέρι του Κώστα …. Να προσέχετε , είπε , έβαλε ταχύτητα κι έφυγε .

Τα μάθατε ? έκλεψαν το νταμάρι , είπε ο κυρ Μήτσος , την ώρα που τους πήγαινε τα φραπεδάκια στον ίσκιο της μουριάς . Έλα ! και τι πήραν , απάντησε ο Κώστας αλλά η συζήτησε τελείωσε απότομα , όταν ο κυρ Μήτσος αποκρίθηκε , ξέρω γω , κανας μλκας ψαράς θα πήγε να πάρει πράμα να φτιάξει μασούρια . Είδαν ο ένας τον άλλο και αν και δεν είπαν τίποτα , ένιωσαν την υπόθεση του κυρ Μήτσου σαν προσωπική επιτυχία . Το γκάλαντ όμως της ασφάλειας δεν τους άφησε να χαρούν και πολύ μια και σταμάτησε στην πλατεία . Ο χωροφύλακας έβγαλε το χέρι απ’ το ανοικτό παράθυρο και έγνεψε στον Κώστα να πάει κοντά του . Ο Κώστας όπως κι όλοι που έχουν μπει μέσα βαθιά ή όχι , έδινε πληροφορίες … συνήθως αφορούσαν ασήμαντα πράγματα μια και δεν ήθελε να δώσει κόσμο αλλά η αλήθεια είναι πως αν η αστυνομία ήθελε να πάρει παραπάνω , είχε τον τρόπο της ,απλά δεν ήταν ακόμα η ώρα του . Τσίμπησαν χρήμα και μασούρια απ’ το νταμάρι χθες , του πε ο μπάτσος και πες οκ το χρήμα αλλά τα μασούρια γιατί τα πήραν , συνέχισε . Να υποθέσω πως τα πήρε κανείς ψαράς απάντησε ο Κώστας , έχοντας στο μυαλό του , την ατάκα του κυρ Μήτσου . Αν μάθεις κάτι , να μου το πεις , ξέρεις εγώ πως σε προσέχω , απάντησε ο μπάτσος , ενώ στο μάτι του μέσα , μια δυσπιστία είχε φανεί . Ο Κώστας , έγνεψε καταφατικά και γύρισε στην παρέα , ενώ το γκάλαντ έφυγε έτσι αθόρυβα όπως ήρθε .

Το ίδιο απόγευμα , ο Κώστας καβάλησε το ερείπιο 45άρι YUGO ενός μπάρμπα του για να μην τον σχετίσουν και πήγε μαζί με τον Μπάμπη στην γέφυρα , σκοπός ήταν να πάρει δυο τρεις πυροκροτητές κι δυο τρία μέτρα βραδύκαυστο , ώστε να κάνει πρόβες . Φυσικά κι άφησαν τ αυτοκίνητο αρκετά μακριά , τόσο που περπάτησαν σχεδόν μισή ώρα για να φτάσουν και να πάρουν αυτό που ήθελαν . Αποφάσισαν να κάνουν της πρόβες τους εκεί μια και ο θόρυβος απ’ το ρέμα αλλά και η δυνατότητα να πετούν στο νερό τους επικρουστήρες , θα βοηθούσε στην προσπάθεια τους να μην ακουστούν . Απλό ήταν το πράγμα τελικά …. Έχωναν το φυτίλι μέσα στον πυροκροτητή , το μάγκωναν μ ένα πενσάκι καλά , έδιναν φωτιά με το τσιγάρο και το πετούσαν στο νερό . Ουσιαστικά , πέταξαν μ επιτυχία τρεις πυροκροτητές μ ένα μέτρο βραδύκαυστο όλο κι όλο , έκαναν κι ένα πείραμα καίγοντας το υπόλοιπο φυτίλι που χε μείνει ώστε να υπολογίσουν και την απόσταση που θα έπρεπε να έχουν κατά την έκρηξη .

Όλο τ απόγευμα ο Μπάμπης έπλενε το BOLDOR διότι είχε τσεκάρει γκομενάκι να περνάει απ’ την Ματζέστικ και δεν ήθελε να το χάσει . Είχε αράξει λοιπόν πλατεία και περίμενε το μωρό να περάσει , να σηκωθεί , να κάνει τα δικά του , να το κεράσει καφέ και βλέπουμε . Πού σε μπέμπα , κερνάω καφέ γιατί είσαι φοβερό μωρό κι έχω γλύψει το εννιακόσια για πάρτη σου της είπε μόλις πέρασε . Σε βλέπω λίγο βήτα και λιγούρη αλλά δεν έχω και κάτι καλύτερο να κάνω , οπότε έναν καφέ θα σ αφήσω να τον κεράσεις αποκρίθηκε . Το μωρό δεν ήταν βήτα , ήταν άλφα και θα μπορούσε να παίξει μπάλα και σε καλύτερες μεριές απ’ την Ματζέστικ . Κορδέλα στο μαλλί , που ήταν μαύρο και σπαστό , μπλούζα νυχτερίδα και σορτσάκι ποιο καυτό ακόμα κι από άγριο καλοκαίρι … Στέλλα την έλεγαν κι ήταν φρέσκο φρούτο απ’ τα περάσματα της γειτονιάς . Η παρέα σιγά σιγά μαζεύτηκε κι ήταν και τσεπωμένη μια και είχε τα μαρούλια που ρειξε ο Μπάμιας αλλά βλέποντας τον Μπάμπη με το μωρό , αποφάσισαν να παίξουν σ άλλο τραπέζι . Την ίδια ώρα , μέσα στο μαγαζί και μπροστά στην οθόνη του Φοίνικα , ήταν ένας τύπος που τάιζε το εργαλείο κανονικά , είχε ρίξει μέσα τρία τέσσερα τάλιρα και το πήγαινε μάλλον για μακρύτερα . Καινούριο φρούτο κι αυτός …ψηλός , λεπτός , με χύμα ρούχα για την ηλικία του , πρέπει να ήταν το πολύ εικοσιπέντε , stan smith παπούτσι και έμοιαζε κομμάτι ζαβός θα έλεγα . Ο μαγκάκος , είχε πάρει το φραπεδάκι του , το χε μαγκώσει στα κουμπιά , μονό-διπλό , τραβούσε τζούρα όποτε έχανε και είχε απομακρύνει το τασάκι στο δίπλα ουφάκι μιας και μάλλον δεν κάπνιζε . Κανένας εκτός απ’ τον κυρ Μήτσο δεν είχε δώσει σημασία στην παρουσία του … κάτι δεν του κάθιζε , ήταν πολύ κανένας ο τύπος για να είναι πραγματικά κανένας . Σύντομα όμως , σταμάτησε να τον απασχολεί το θέμα και ήρθε στην ουσία των πραγμάτων , που ήταν φυσικά το μαγαζί και οι πελάτες του .

Το χρήμα του Μπάμια μάλλον βοηθούσε τον Μπάμπη να εντυπωσιάσει τόσο το γκομενάκι που το είχε απόψε παρέα στην κάμαρα του . Τελικά είσαι πολύ άγριο αγόρι του πε αφήνοντας τον καπνό απ’ το τσιγάρο της να ταξιδέψει προς το ταβάνι . Ήταν με την πλάτη ακουμπισμένη στον πίσω απ’ το κρεβάτι τοίχο , κρατώντας με το αριστερό χέρι το παρδαλό σεντόνι πάνω στο στήθος της . Δεν έχεις δει τίποτα , έχω πολλά ακόμα να κάνω και θα τα κάνω σύντομα , της αποκρίθηκε , αφήνοντας ένα σαρδόνιο χαμόγελο να ξεφύγει γυρνώντας στο μέρος της και τραβώντας την ξανά κάτω . Ω !!! είσαι και κακό αγόρι , αποκρίθηκε αυτή και χαζογελώντας ετοιμάστηκε για δεύτερο , ίσως και τρίτο γύρο .

Τέλος Β μέρους .